1765 – پارک فرح آباد

اراضی پارک لاله از گذشته در اختیار ارتش بوده‌است. زمین مزبور معروف به میدان اسب دوانی جلالیه و برای رژه از آن استفاده می‌شد. ارتش اراضی مورد اشاره را در ازای مطالبات وزارت دارایی به آن وزارت خانه انتقال داد. وزارت آبادانی و مسکن وقت، مأموریت یافت که برای این منطقه، طرحی تهیه نماید. قسمت شمال پارک برای تأسیسات فرهنگی عمومی و قسمت جنوبی صرفاً برای پارک در نظر گرفته شد. طرح آن به وسیلهٔ طراح معروف فرانسوی «ژوفه» و سایر طراحان پارک سازی و همکاران ایرانی تهیه گردید. سایر عملیات اجرایی به عهده شهرداری گذاشته شد. شهرداری عملیات اجرایی را طبق طرح ادامه داد تا در سرانجام در سال ۱۳۴۵ پارک فرح تأسیس گردید.^[۵] پس از انقلاب، در بهمن ۱۳۵۷ نام این پارک ابتدا به پارک خسرو گلسرخی و سپس به بوستان لاله تغییر یافت.

ساختمان اولین کتابخانه کودک در ایران توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در بخشی از اراضی بوستان فرح ساخته‌شد.^[۶][۷]

این بوستان در محدوده منطقه ۶ شهرداری تهران و در محله امیرآباد واقع شده‌است.

این بوستان از شمال به خیابان فاطمی، از جنوب به بلوار کشاورز، از غرب به خیابان کارگر شمالی (خیابان امیرآباد) و از شرق به خیابان حجاب محدود می‌شود. در همسایگی این بوستان، مرکز خرید لاله، موزه هنرهای معاصر، موزه فرش ایران و هتل لاله یا ” هتل اینترکنتیننتال ” (سابق) واقع شده‌است.^[۲]

بخش جنوب شرقی این پارک به شیوه پارک‌های ژاپنی طراحی شده و دارای آب‌نما و جویبارهای مارپیچ است. در خیابان‌های شمالی پارک محوطه میزهای شطرنج جای داده شده‌است. زمین‌های ورزشی پارک شامل زمین‌های بسکتبال و والیبال نیز در بخش شمالی جای گرفته‌است. در این پارک همچنین یک مرکز تئاتر عروسکی، یک کتابخانه زیر پوشش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و یک مسجد دایر می‌باشد. مجسمه‌ها و تندیس‌های گوناگونی نیز در این پارک وجود دارد که نامدارترین آن‌ها تندیس خیام و تندیس ابوریحان بیرونی است.^[۳]

تندیس خیام از آثار ابوالحسن صدیقی است که در سال ۱۳۵۱ و در کشور ایتالیا (به سفارش انجمن آثار ملی) ساخته شده‌است. این تندیس پس از جابجایی به ایران به این پارک منتقل شد و در بازدید همگانی قرار گرفت و پس از آن چندین بار به دستان فریدون صدیقی (فرزند آفریننده اثر) بازسازی شد.^[۸]